کودک را وادار نکنید که با خواهر و برادر کوچک تر خود همبازی شود؛ زیرا آنان برای بازی کوچک هستند، در صورتی که کودک اگر با همسالان یا بزرگتر از خود بازی کند، هم با علاقه بازی می کند و هم در تعاملی مشترک چیزی یاد می گیرد.
?نکته ی دیگر این که، کودک بزرگتر باید همیشه ملاحظه ی کودک کوچکتر را بکند و رفتاری عاقلانه در پیش بگیرد (در صورتی که خودش هنوز بچه است و باید بچگی کند) و کودک کوچکتر نیز، احتمالاً به علت آنکه قادر به انجام دادن همه ی اعمال و رفتار کودک بزرگ تر نیست، دچار شکست می شود؛ که از نظر روحی و روانی به سود او نیست.
?از این رو، در عین حال که اوقاتی با همدیگر بازی می کنند، زمینه هایی نیز برای بازی با همسالان فراهم شود. حالت توجه این است که هر اندازه خواهران و برادران را به بازی با یکدیگر وادار نکنیم، آنان، مشخصاً، بیشتر با هم بازی خواهند کرد.